- ไม่ได้เล่ารายละเอียดไปซะทุกเรื่อง แต่กลับทำให้เราใจจดใจจ่อกับการอ่านได้อย่างอยู่หมัด
- ไม่มีข้อมูลให้ตามไปปักหมุดบนแผนที่เหมือนไกด์บุ๊ก แต่กลับทำให้เราปักหมุดในใจว่าต้องไปสักครั้ง
- ไม่มีภาพถ่ายสวยๆ ให้ได้ชม แต่มีภาพวาดที่สื่ออารมณ์ ความรู้สึก และบรรยากาศของการท่องเที่ยวตลอด 14 วันได้อย่างดีเยี่ยม
- ไม่ได้หยอดมุกตลกเรียกเสียงฮา แต่เรียกร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะเบาๆ ได้ตลอดเรื่อง
- ไม่ได้เป็นหนังสือเล่มใหญ่ที่อัดแน่นด้วยภาพและเรื่องราว แต่เป็นหนังสือเล่มเล็กสีหวานที่พกพาง่าย
- …แม้จะเป็นหนังสือที่ใช้เวลาอ่านเพียงชั่วโมงเดียว แต่ก็เป็นหนังสือที่อยากหยิบมาอ่านอีกหลายๆ ครั้ง
นี่คือข้อสรุปหลังจากได้อ่านหนังสือ “โตเกียวไส้หวาน” จบลง หนังสือเล่มเล็กสีหวานพกง่าย แต่กลับอัดแน่นไปด้วยแรงบันดาลใจที่กระตุ้นความกระหายในการเดินทางของเรา จนเราต้องหยิบยกมาฝากคุณผู้อ่านตามประสานักอ่านที่ดี ที่เมื่อเจอหนังสือเล่มถูกใจก็อยากนำมาแบ่งปันเพื่อนนักอ่านทุกคน
“จะมีเซอร์ไพรส์อะไร สอดไส้อยู่ในโตเกียว เมื่อเขาและเธอไปเที่ยว แบบไม่มีแผน”
ข้อความบนปกหน้าที่นิยามถึงหนังสือเล่มนี้ได้อย่างดี ไม่เพียงแต่ข้อความที่ชวนให้คุณผู้อ่านนักเดินทางอยากท่องไปในแดนปลาดิบเท่านั้น แต่ภาพวาดการ์ตูนสีน้ำและเรื่องราวฉบับย่อยังช่วยเติมอรรถรสของการเดินทางครั้งนี้ให้สนุกยิ่งกว่าครั้งใดอีกด้วย โดยหนังสือเล่มเล็กสีหวานเล่มนี้เป็นผลงานลำดับที่ 19 ของนักวาดนักเขียนนามปากกา “มุนินฺ” หรือคุณมุนินทร์ สายประสาท แต่เป็นผลงานเล่มแรกที่เราได้หยิบขึ้นมาอ่าน
“หนังสือภาพเล่มนี้ไม่ใช่ไกด์บุ๊ก เป็นเพียงหนังสือบันทึกการเดินทาง ซึ่งอาจมีชื่อคน สัตว์ สิ่งของ หรือสถานที่ ที่พอให้ผู้อ่านตามรอยได้บ้าง เหมาะสำหรับคนที่อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น คนที่เคยไปแล้ว และคนที่ไปมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ยังอยากหาเหตุผลเพื่อจะกลับไปอีก ถ้าเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเข้าข่าย “โตเกียวไส้หวาน” ก็พร้อมใส่ถุงให้กลับไปทานที่บ้านแล้วนะ”
โปรยปกหลังของหนังสือได้บอกรายละเอียดกับเราอย่างชัดเจนแล้วว่า โตเกียวไส้หวานเล่มนี้ไม่ใช่ไกด์บุ๊ก แต่เป็นหนังสือบันทึกการเดินทางที่อัดแน่นไปด้วยเรื่องราวสุดเซอร์ไพรส์ที่ชวนให้คุณอมยิ้มไปกับเหตุการณ์ที่คุณมุนินฺและคุณปลาวาฬได้ประสบพบเจอตลอด14 วันที่พวกเขาเดินทางท่องเที่ยวในประเทศญี่ปุ่น เริ่มจาก…
หากเป็นบันทึกการเดินทางที่เราเคยอ่านกัน ภาพประกอบภายในคงเป็นภาพถ่ายแสนสวยในมุมแปลกใหม่และมุมมหาชน แต่โตเกียวไส้หวานเล่มนี้กลับเป็นภาพวาดลายเส้นที่แต่งแต้มสีสันตามฉบับมุนินฺ ไม่เพียงแต่ใช้ภาพวาดแทนภาพถ่ายในการเล่าเรื่องจนชวนให้มือไม้อ่อนจนต้องควักเงินในกระเป๋าซื้อหนังสือเล่มนี้มาสะสมเป็นหนึ่งในคอลเลกชั่นแล้ว เรื่องเล่าที่คุณมุนินฺและคุณปลาวาฬได้ประสบพบเจอก็ชวนอ่านไม่แพ้กัน โดยเฉพาะเรื่องเล่าที่เราต้องคอยลุ้นว่าจะมีเซอร์ไพรส์อะไรมาต้อนรับบ้างในแต่ละวัน
และถึงแม้ว่าหนังสือเล่มนี้จะสื่อความงามของประเทศญี่ปุ่นผ่านปลายพู่กัน แต่โตเดียวไส้หวานกลับไม่ได้ลดทอน ‘ความอยาก’ ไปญี่ปุ่นให้ลดน้อยลงเลย แต่กลับเพิ่มความกระหายในการเดินทางมากยิ่งขึ้น อีกทั้งมุมมองของภาพและเรื่องราวยังไม่ใช่มุมมองชวนให้เราตามไปเที่ยว (แม้จะแอบปักหมุดสถานที่ไปแล้วก็ตาม) แต่เป็นมุมชวนอบอุ่นของสถานที่ ผู้คน และวัฒนธรรมของประเทศในฝันที่ใครหลายคนอยากไปเยือนสักครั้ง เช่น
สวนสาธารณะ Yoyogi Park กับเซอร์ไพรส์บิ๊กบึมที่คุณมุนินฺและคุณปลาวาฬได้พบตั้งแต่ก้าวแรกที่ไปเยือน ตั้งแต่ต้นไม้ใหญ่สีเหลือง บนพรมสีเหลืองของลานต้นแปะก๊วย หรือกิจกรรมกลุ่มในสวนสาธารณะของบ่ายวันอาทิตย์ที่ชวนอบอุ่นจนอยากไปเห็นกับตาสักครั้ง ทั้งการแสดงโชว์จากครอบครัวนักตีกลองที่สมาชิกทุกคนทั้งเด็กเล็กและผู้ใหญ่ต้องผลัดมาแสดงนำ หรือการประลองเต้นร็อคแอนด์โรล ที่แต่ละทีมแต่งตัวจัดเต็มพร้อมอวดลวดลายสเต็ปกันอย่างไม่น้อยหน้ากัน มีตั้งแต่หนุ่มๆ ไปจนถึงรุ่นคุณปู่ ฯลฯ
“…ทุกคนในทีมสลับกันออกมาอยู่ตำแหน่งเด่นตรงหน้าสุด และตีเป็นตัวหลักทุกคน ไม่เว้นแม้แต่หนูน้อยตัวจิ๋วข้างหลังนั่นค่ะ ช่วงที่น้องมาโชว์ตี คนที่เหลือจะคอยประคับประคองจังหวะช่วยกัน สายตาที่มองดูเด็กน้อยของพวกเขา นอกจากความชื่นชม มั่นใจ ไว้วางใจ มันยังมีความหมายว่าไม่ว่าชีวิตเธอจะตกอยู่ในท่วงทำนองแบบไหน ฉันก็จะอยู่เพื่อประคับประคองให้เธอผ่านมันไปได้ …เธอให้ความไว้วางใจ ส่วนฉันได้รับคุณค่า”
…เรื่องเล่าการแสดงโชว์จากครอบครัวนักตีกลองที่เกิดขึ้นที่สวนสาธารณะโยโยงิ ในวันที่ 11 ของทริป
คุณมุนินฺไม่เพียงเล่าเหตุการณ์ที่ได้พบเจอเท่านั้น แต่เธอยังสอดแทรกความทรงจำแสนหวานที่ชวนให้เราทอดอารมณ์ไปพร้อมๆ กับเธออีกด้วย
“…นี่รู้รึเปล่า กว่าจะได้มานั่งตรงนี้ มองเธอค่อยๆ หายลับไปกับขอบน้ำแบบนี้ เราทรหดมากนะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดั้นด้นมาทำไม ดูๆ แล้วเธอก็หน้าตาไม่ต่างจากแหลมฉบังเท่าไหร่ แต่เชื่อเถอะว่าเราจะจำเธอได้ไม่หลงลืม ไม่ปะปนกับความทรงจำอื่นๆ แน่นอน เพราะยังไงเธอก็สวยในแบบของเธอ… และทุกการเดินทางของเรา ก็สวยในแบบของมัน”
…ความทรงจำเมื่อครั้งไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ชายหาดแห่งหนึ่งในจิบะ ในวันที่ 5 ของทริป
แม้ว่าการเที่ยวครั้งนี้จะไม่มีแบบแผนชัดเจน แต่กลับเป็นทริปการเดินทางที่น่าสนุกและชวนให้ทำตาม (หรือเปล่า) นอกจากนี้ยังมีมุกเล็กๆ น้อยๆ ภายในเล่มที่แสดงผ่านกิริยาของตัวการ์ตูน ตัวแทนของคุณมุนินฺและคุณปลาวาฬก็ชวนให้เรายิ้มกว้างและส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ทุกครั้งที่เปิดอ่าน …แน่นอนว่ามุกที่ว่าคุณผู้อ่านต้องไปเปิดดูในเล่มกันเอง
ส่วนชื่อหนังสือ ‘โตเกียวไส้หวาน’ คาดว่าคงมาจากขนมโปรดของคุณมุนินฺ ซึ่งคุณมุนินฺติต่างว่าเหตุที่ชอบทานโตเกียวเป็นเพราะในสมัยเด็กมีการ์ตูนญี่ปุ่นแทรกอยู่ในชีวิตมาตลอด ส่วนทำไมต้องเป็นไส้หวานนั้น ก็น่าจะเป็นเพราะมีเรื่องราวหวานๆ เกิดขึ้นตลอดการเดินทาง 14 วัน …ไม่ใช่ความหวานโรแมนติกจนชวนอิจฉาของคุณมุนินฺและคุณปลาวาฬ แต่เป็นความหวานของผู้คนที่ได้พบเจอและเป็นความหวานของการมีเพื่อนร่วมทางที่เข้าใจกันและกัน
ขอตบท้ายด้วยเรื่องเล่ามุก (ไม่) ฮาที่เกิดขึ้นเพราะชื่อน่ากินของหนังสือเล่มนี้ ที่เมื่อพูดชื่อหนังสือทีไร มักมีกวนเพื่อนยิงมุก (ไม่) ฮานี้มาต้อนรับตลอด ตั้งแต่ยังไม่ได้จับจองเป็นเจ้าของ จนกระทั่งอ่านหน้าสุดท้ายจบลง และกลายเป็นภาพจำของ ‘โตเกียวไส้หวาน’ ไปโดยปริยาย …มุกที่ว่านั่นก็คือ
มุก (ไม่) ฮารอบแรก ก่อนไปซื้อหนังสือ
a : งานหนังสือปีนี้จะไปซื้อโตเกียวไส้หวาน
b : เดินไปซื้อที่ตลาดก็มีขาย
a : -_- !
มุก (ไม่) ฮารอบสอง ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติฯ หลังจากได้หนังสือมาครอบครอง
a : อยากอ่านโตเกียวไส้หวานแล้ว
c : เดี๋ยวไปซื้อที่ตลาดให้
a : =_=!!
หนังสือ : โตเกียวไส้หวาน
เรื่องและภาพ : มุนินฺ
จัดจำหน่าย : สำนักพิมพ์ 10 มิลลิเมตร
ราคา : 245 บาท
